Zdolnosc dziecka do samodzielnego siadania jest poprzedzona procesem przygotowawczym, ktory mozemy sledzic od samego urodzenia. Ocena wieku siadania jest istotna, z uwagi na fakt ze stwierdzenie zaburzen, badz opoznienia tego procesu jest wskazaniem do rozpoczecia postepowania diagnostycznego i ewentualnie terapeutycznego.

Po ulozeniu na plecach glowka zazwyczaj nie uklada sie w linii srodkowej ciala. Noworodek na przemian obraca ja w lewa i prawa strone. Czasami stwierdzic mozemy upodobanie dziecka do utrzymywania glowki w jednym kierunku co przy dluzszym okresie obserwacji wymaga wykluczenia zmian w obrebie miesni szyi. Dziecko wykonuje naprzemienne ruchy wyprostne i zgieciowe konczyn dolnych, a zasada jest ulozenie ud w odwiedzeniu i rotacji na zewnatrz ze zgietymi podeszwowo badz grzbietowo stopami. Podczas proby podniesienia noworodka za przedramiona do pozycji siedzacej glowka opada do tylu. Natomiast przy siedzeniu zauwazalne jest opadanie do przodu. Przy koncu pierwszego miesiaca glowka utryzmywana jest w pozycji posrodkowej przez przynajmniej 10 sekund.

Rozwijajace sie miesnie karku stopniowo umozliwiaja proste utrzymywanie . Zauwazalne jest nadal balansowanie glowy. Jesli powoli uniesiemy dziecko do siedzenia za przedramiona to glowka nie opada natychmiast tylko pozostaje w przedluzeniu kregoslupa przez jeszcze 2 do 3 sekund.

Wykorzystujac odruch chwytny rak po wlozeniu kciukow w raczki dziecka ( proba trakcyjna) stwierdzimy ze podczas podciagania glowka unoszona jest razem z cialem a po kilku sekundach opada z powrotem Towarzyszy temu zgiecie we wszystkich stawach konczyn. Stopy odruchowo unoszone sa ponad podloze na kilka centymetrow.

Przy pozycji siedzacej glowa uklada sie pionowo. Jesli przechylimy dziecko na bok to glowka pozostanie w pozycji pionowej wzgledem podloza.

Dziecko po wlozeniu kciukow w jego raczki chwyta je i samo probuje podciagac sie do gory. Zdecydowanie ta nowa mozliwosc zmiany pozycji jest powodem radosci dla niego. Czynne zgiecie kregoslupa szyjnego do przodu umozliwia dziecku dotkniecie podbrodkiem do klatki piersiowej. Podczas siedzenia i przy przechylaniu tulowia glowa utrzymywana jest przez dziecko prosto. Niektore dzieci wykazuja umiejetnosc aktywnego obrotu z plecow na brzuch.