Gorączka jest to stan podwyższonej temperatury ciała przekraczający 38 stopni C . Temperatura ciała naturalnie waha się w granicach od 36.5 do 37.5 stopni C. Pomiar będzie uzależniony od miejsca gdzie jest wykonywany, a nawet pory dnia. Należy pamiętać, że temperatura ciała mierzona pod pachą jest niższa niż w pupie (o 0.5 stopnia C.) Podobnie wyższą ciepłotę ciała stwierdza się w godzinach popołudniowych, a najniższą wczesno-porannych.

Powodem gorączki mogą być proste i nie niepokojące przyczyny takie jak przegrzanie lub wysiłek (jest to związane z niedojrzałością układu termoregulacji). Najprostszą czynnością różnicującą będzie ponowny pomiar temperatury po około 30-40 minutach. Często jednak podłoże gorączki jest chorobowe. Jest to najistotniejsza rzecz jaką powinni rodzice rozróżnić na podstawie obserwacji zachowania dziecka lub wystąpienia innych objawów. Wśród głównych powodów gorączki należy wymienić infekcje wirusowe i bakteryjne, a sama gorączka jest przejawem walki organizmu z drobnoustrojami chorobotwórczymi. Podwyższenie ciepłoty stwarza mniej korzystne warunki dla bakterii lub wirusów stąd jest traktowana jako prawidłowy objaw choroby. Utrzymująca się długo gorączka , bądź jej wartość przekraczająca 38.5 stopni C wymaga podjęcia działań zmierzających do jej obniżenia. W innym wypadku może dojść do wystąpienia drgawek gorączkowych.

Niemowlęta - w pupie; po ułożeniu na boku wprowadzamy delikatnie pokryty wazeliną koniec termometru. Od uzyskanego po 3-4 minutach wyniku odejmujemy 0.5 st.C. co daje nam rzeczywistą temperaturę ciała.
Starsze dzieci - pod pachą, trzymając przez czas około 5-7 minut.

Ogólnie przyjętą przez pediatrów granicą gorączki jest 38.5 st C. Wymagane jest wtedy podanie środków przeciwgorączkowych. Najbezpieczniejszym i skutecznym lekiem jest paracetamol, który podawać można w różnych postaciach : syrop, krople, czopki, a dla starszych dzieci tabletki. Jest stosowany w dawce 10 mg/kg masy ciała/dawka maksymalnie 4 x na dobę. W przypadku pojawienia się dodatkowych niepokojących objawów ( kaszel, wymioty, bóle głowy, bóle brzucha) należy skontaktować się z lekarzem. Jeżeli pomimo leczenia przeciwgorączkowego trwającego powyżej 3 dni stwierdzamy nadal utrzymujące się podwyższenie temperatury dziecka, należy również zgłosić się do lekarza.
Jeżeli temperatura jest jedynym objawem choroby, a stan ogólny jest dobry to postępowanie rodziców poza obniżaniem gorączki powinno być ukierunkowane na obserwację.

Są to bezpieczne, możliwe do stosowania wielokrotnego metody polegające na zmniejszaniu gorączki poprzez:
Okłady z mokrych ręczników na czoło, brzuch oraz kończyny dolne.
Kąpiel w wodzie początkowo ciepłej, którą stopniowo schładzamy po umieszczeniu w niej dziecka.
Lekki ubiór dziecka.
Stosowanie dużej ilości płynów zapobiegających odwodnieniu.

Jeśli dziecko nie ukończyło 1 roku, a ma temperaturę 38.5 należy zgłosić się z dzieckiem do lekarza.
Jeśli stan ogólny dziecka jest poważny nawet przy stanie podgorączkowym należy skontaktować się z lekarzem.
Po 3 dniach stosowania środków p/gorączkowych należy zgłosić się do lekarza.
Stosowanie innych środków p/gorączkowych może odbyć się jedynie zgodnie z zaleceniem lekarskim.
Jeśli poza gorączką wystąpią inne objawy chorobowe należy skontaktować się lekarzem.